෴ පැටියා ෴

ඔහු පැටියෙකි ,ඉනිවැට ළඟට වී මඟ බලාසිටින්නේ දැන් සෑහෙන වෙලාවක සිට ය, කලිසම් කොටයක් හැදි මදක් තළෙලු සිරුරෙන් වෑහෙන්නේ ගස් ගඳයි. පිසදා නැති නාසය දිගේ වෑහෙන සොටු දියර , වරින් වර දිවෙන් පිරිමදියි.

“ අයියා . . . . .  අනේ එන්නකෝ “

මැටි පැළ දෙසින් ලැබුන කැඳවිමට පැටියා දිව ගියේ , මදක් දුවන විට හැලෙන කලිසම විටින් විට බඩ තෙක් උස්සමිනි.

“ අයියා  මේක තේරෙන්නෙ නැහැ අප්පා “

“ කෝ . . . . .“

“ හයියෝ , මෝඩී එක දවසකුත් කියල දුන්න නේ ද මම මේක ,“

“ අනේ අයියා , “

“ හරි හරි , ඉස්සෙල්ලම මේ ඉලක්කම් ටික පිළිවලට ලොකු එකේ ඉදල පොඩි එකට ලියන්න, ලියල ඉවර වෙලා කතා කරන්න මම එන්නම් “

ඔහු නැවතත් ඉනිවැට දෙසට දුවන්න වූයේ මැටි පැළේ සිටන නැගණිය දෙස ද හැරි හැරී බලමිනි. සැතපුම් ගාණක් දුර ගෙවා ගෙන , පිපාසයට මෙන්ම කුසගින්නට ද බඩට යන වතුර කළය ගෙනෙන්නට ගිය අම්මා ගේ ඇඟේ හැපෙන්නට ගිය ඔහු නියමිත තිරිංගය වේලාවට පෑඟුවේ, තම සයවෙනි ඉන්ද්‍රිෙය් පිහිටෙන වන්නට ඇත .

“ මොක දෑ ළමයො වෙලා තියෙන්නේ කට්ට ගිරිස්මෙ වැටිල අඩුවක් කඩා ගනින් උඹ පුලුවන් නම්, කොයි වෙලෙ බැලුවත් අම්මප කකුල් දෙක බිම වදින්නෙ නැහැ “

ගමන බාල කළ පැටියා , අම්මා පසුවෙත්ම නැවතත් හැල්මේ දුවන්නට විය. මෙවර ඉනිවැට ළඟ නතර නොවූ ඔහු ඉනිවැට පනිත්ම , හරස් කර තිබූ මට්ටම් වූ උණ බම්බුව හඬ නඟා බිම වැටුනෙන් , පැටියාගේ අම්මාගේ මුව ගම් හතකට ඇහෙන්නට විවර විය.

“ කොහෙද බොල උඹ යන්නේ , පනින්නෙ නැහැ වැවේ ගිහින් , රෑ වෙන්න කලින් ගෙදර වරෙන් “

තවත් යමක් පැවසීමට ගැහැණිය සූදානම් වුව ද ඒ වන විටත් පැටියා බොහො දුර ගොස් ඇති බැව් ඇගේ මොළයට වැටහුනේ පැටියාගේ දිවීමේ වේගය දන්නා නිසා වන්නට ඇත.

පැටියා මෙතරම් නොසන්සුන් වී ඇත්තේ , අද පැටියාගේ පියා පැමිණෙන නිසා බැව් ඉවෙන් මෙන් ඇය දනියි. පැටියා ඉගෙනීමට දක්ෂ බැව් පැටියාගේ ගුරුතුමිය ගෙදරටම පැමිණ පැවසුවේ පෙරේදාය. ඒ පැටියා පාසල් යාම නවතා , පැටියාගේ පියා සමඟ අත් උදවු දීමට පටන් ගෙන සති දෙකක් ගෙවීමෙන් අනතුරුවය.

“ කසුන්ලයෙ අම්මෙ , මට තේරෙනවා , ඒත් . . . . කසුන් වගේ ළමයෙක්ගෙ ස්කෝල  ගමන් පාඩු කරන එක නරකයි අම්මා. මං කියලත් ලොකු සල්ලි කාරියෙක් නෙමෙයි.මයෙ අම්ම අප්පච්චිත් ජීවත් වෙන්නෙ මේ මං ළමයින්ට උගන්වල කරන ස්කෝල රස්සවාට පිං සිද්ධ වෙන්න තමයි. කසුන්ලයෙ අම්මට පුලුවන් නම් , කසුන් දහයෙ විභාගෙ ගන්නකම් වත් ස්කොලෙ එවන්න. පොත් පත් ටික මම අරන් දෙන්නම් “

තවමත් තරුණ විය ඉක්මවා නොමැති සුන්දර රුවින් යුතු , අහම්ඹයෙන්  කැලයට පිපුන නම නොදන්නා සුවඳ මලක් සිහි ගැන්වූ , දුෂ්කර කාල සීමාව ද ඉක්මවා ගොස් ගමේ පාසලේ සේවය කරන ගුරුතුමියගේ වචන සිහිපත් කෙරූ පැටියාගේ අම්මා , පැටියා ද පාසල් යෑමට දක්වන කැමැත්ත ගැන සිහිව , චීත්ත ගවුමේ අත් පිස දමමින් මැටි පැළ දෙසට ඇදෙන්නට වූයේ වියළි වාතයේ වූ උණුසුම් වා රැල්ලට එකතු කෙරූ දිග සුසුම් රැල්ලක් ද පිට කරමිනි. කැලයට පිපුන නම නොදන්නා සුවඳ මලක් සිහි ගැන්වූ , දුෂ්කර කාල සීමාව ද ඉක්මවා ගොස් ගමේ පාසලේ සේවය කරන ගුරුතුමියගේ වචන සිහිපත් කෙරූ පැටියාගේ අම්මා , පැටියා ද පාසල් යෑමට දක්වන කැමැත්ත ගැන සිහිව , චීත්ත ගවුමේ අත් පිස දමමින් මැටි පැළ දෙසට ඇදෙන්නට වූයේ වියළි වාතයේ වූ උණුසුම් වා රැල්ලට එකතු කෙරූ දිග සුසුම් රැල්ලක් ද පිට කරමිනි.

පැටියාගේ අප්පච්චී , පැටියාට පාසල් අඩුවැඩිය ද ගෙන පැමිණෙ බවට අද හිමිදිරියේ  පැවසීම පැටියා මෙතරම් කුලප්පු වීමට සිදුවූ කාරණයයි.
සේපාලිකා පෙහොට්ටු පිපී ඇති බවට ඉඟි කරමින් එහි සුවඳ පැළ දෙසට ඇදෙන්නට වූයේ , මල් සුවඳට කොයි මැදුරත් පැළක් එකසේ සමාන බව පෙන්වමින් වන්නට ඇත.

නමුත් පැළේ සිටි ගැහැණියට සේපාලිකා මල් සුවඳ විඳින්නට තරම් එකඟ වූ සිතක් නුවූයේ , ඒ සුවඳින් ඇයට සංජානනය වූ එකම කාරණය දැන් බොහෝ ඇඳිරි වැටී ඇති බවත් , පැටියා මෙන්ම පැටියාගේ අප්පච්චී ද තවමත් පැළට නාව කාරණාවත් සිතා ගන්නට බැරිව අන්දමන්ද වීමයි. තැනින් තැන ඉරී ගිය මල් ගවුමක් ඇද සිටි පැටියාගේ නැගණිය ද , අම්මාගේ චීත්තයේ කොණකින් එල්ලී එහා මෙහා යමින් සිටියේ , අයියාගෙන් අසා ගැනීමට තවත් බොහෝ දේ ඇයට ඇති නිසා වන්නට ඇත. ඇගේ පුංචි දෑස් විටින් විට පියවෙන්නට විය.

“ කෙල්ලෙ , දැන් මං කී සරයක් කීවද උඹට , පිඟානට බෙදල ඇති උඹට  කාලා නිදා ගනින්, මෙතන කිකිළිගෙ පස්සෙන් වගේ වගේ මත්තෙම එන්නෙ නැතිව, කීවම අහල පලයන් මයෙ කෙල්ලෙ, අයිය ආවම මම උඹට කූද්දන්නම් “

කිකිළිගෙන් මිදුන පුංචි රන් කිකිළිය පැළතුලට ඇදෙත්ම කිකිළිය ඉනි වැට දෙසට ඇදෙන්නට වූවාය. රෑ වෙන්නට එළියට බහින තනියා සිහිවී ඇයට හීල්ලුනි.

ඉනිවැට අද්දරට ගොස් පේනමානයටත් එහා බලමින් ඇගේ දිගු ගෙල තවත් දිගු කළේ නොපෙනන අඳුර ඉරා දමමින් පැටියාත් හුළුඅත්තක් දල්වා ගත් පැටියාගේ අප්පච්චීත් දැන් එතැයි දැන් එතැයි සිතමිණි.පැටියා යන්නට ඇත්තේ , සින්දු ගහ හන්දියේ කඩයට වන්නට ඇත. අප්පච්චී පැමිණි පසුව ඔහුත් සමඟ පස්සෙන් වැටී පැටියා එනු ඇත. එසේ එන පැටියාත් මහඑකාත් තවමත් නැත්තේ ඇයි ?

ඇට පෑදුන ඇගේ කෙසඟ දිගු කළ බෙල්ල ආපසු ගනිද්දීම වාගේ ඇගේ නෙතට දිස් වූයේ හුළුඑළියකි. හිතේ සැකයට පෙනුනාදෝ යන්න සැක හැර දැන ගැනීමට ඇය එසැණින් නැවතත් ගෙල දිගු කළාය. එක හුළු අත්තක් නොව හුළු අතු කිහිපයක් අඳුර කපා වරින් වර ලෙල හුළුඑළියකි. හිතේ සැකයට පෙනුනාදෝ යන්න සැක හැර දැන ගැනීමට ඇය එසැණින් නැවතත් ගෙල දිගු කළාය. එක හුළු අත්තක් නොව හුළු අතු කිහිපයක් අඳුර කපා වරින් වර ලෙල දිගු කළ බෙල්ල ආපසු ගනිද්දීම වාගේ ඇගේ නෙතට දිස් වූයේ හුළුඑළියකි. හිතේ සැකයට පෙනුනාදෝ යන්න සැක හැර දැන ගැනීමට ඇය එසැණින් නැවතත් ගෙල දිගු කළාය. එක හුළු අත්තක් නොව හුළු අතු කිහිපයක් අඳුර කපා වරින් වර ලෙල දෙනු ඇගේ නෙත ගැටුනි. කඬුල්ල පැන්න ඇය , හුළු අතු එන දෙස බලා සිටින්නට වූවාය.

දැල්වුන හුළු අතු එළිය ළඟ ළඟම එත්ම දුව ආ පැටියා ගේ මුහුණ ඇය දුටුවේ හුළු අතු වල දැවෙන ගිලි එළියෙනි. ඒ මුහුණේ වූ ළපටි ගතිය අතුරුදන්ව ගොස් තිබුණි. නහයේ සොටු දියර පිසදා තිබුන අතර , දෑස් වල යන්තමින් දිලෙන සිහින් කඳුළු පටලය ද ඇය දුටුවේ ගිනිහුළ් එළියෙනි.

“ අම්මා , ආය ටීචර් ආවොත් කියන්න ඉස්කොලෙ යන්න මයෙ හිතේ ඒ හැටි මනාපයක් නැහැ කියලා. “

පැටියාගේ මුවින් පිටවුන එවදන් නැවතත් විමසීමට ප්‍රථම මැටි පිළිකන්නෙන් පැළට වැදුන පැටියා අඳුරේම පැළ තුලට රිංගා අතුරුදන් විය.

ගිනිහුළ් එළියට මැදි වූ පැටියාගේ අම්මාගේ මුවින් අඳෝනාවක් පිටවනු ඉන් මද වෙලාවකට පසු ඇසුනු අතර , අඳුරේ ගුලි වී සිටි පැටියාගේ නෙතේ කඳුළු තිමිර උතුරා ළපටි කම්මුල් දිගේ ගලා යනු කිසිවකුටත් නොපෙනුනි.


පලි - ගිනිහුල් අතින් ගත් තරුණයෙක් පැටියාගේ මව අත තැඹුවේ මොණර කොළ පහකි. ඉන්පසු ඔහු කතා කරන්නට විය.

“ රණේ අයිය අද , බිල්ඩිමේ උඩටම නැඟල තියෙන්නෙ අනිත් අය කුවුරුත් එපා කියද්දි , දන්නෙම නැතිව කකුළ ලිස්සලා. මුදලාලි කීවා  . . . . . .“ .තවත් මොන මොනවදෝ ඔහු පවසන්නට ඇතත් , ගැහැණියගේ විලාපය නිසා , ගමම බියවද්දන් සිටි තනියා ද එදා බියවී කැළෑ වදින්නට ඇති බව මට සිතේ.

පැටියා වැනි දරුවන්ගේ නෙත් පාදන්නට පිනක් මට උදා නොවනු ඇත. නමුත් මාගේ එකම සිහිනය එයයි. ළමා දිනයේදී සැමට අමතක වන කටු අකුළේ පිපෙන මල් ගැන සිහිවන්නට ලියූ වෙමි.

පිදුම - ,ළමා දිනය වෙනුවෙන් සහසක් මල් වැනි දූ පුතුන්ට නොව  කටු පඳුරු අතර පිපී  අකාලයේ මිය යන කැලෑ මල් වලටයි.

ළමයින් සුවඳයි

කඳුළක දිලිසෙයි
අඳුරු විමානේ

රන් මිනි පහනයි

(අඹ යහළුවෝ තේමා ගීතය )

෴ කපුටා සහ කේජු ෴

දවසක් නරියෙක් මහ වන මැද්දෙන්
හරි බඩ ගින්නෙන් සැරිසරනා
ගස් අතු අස්සේ දිලිසෙන කපුටෙක්
නරියගෙ නෙත මත දැවටෙනවා

අසරණ කපුටා කොහෙන්ද ඩැහැ ගත්
කේජු කෑල්ලක් දිලිසෙනවා
නරියගෙ බඩගිනි එය දුටු අස්සෙම
බඩ පනුවන් හරි වද දෙනවා

කපුටා ගහ උඩ ,නරියා පාමුල
කොහොම ද මෙය මං ඩැහැගන්නේ
නරියා ගේ සිතුවිලි මේ ඔස්සේ
සැලසුම් අදිනට වෙහෙසෙන්නේ

කපුටා කලු පාටයි හරි අපුලයි
නරියට ඒ බව සිහිවෙන්නේ
ලස්සන කපුටෙකු කෙරුවොත් නරකද
නරියා අවසර ලැබ ගන්නේ

ලස්සන දිලිසෙන පිහාටු නුඹගේ
කොහෙන් ලැබුනිදෝ අනෙ මන්දා
ලස්සන නුඹෙ ඇස් මත් කරවන සුළු
පෙර මං දැක නැතිව ද මන්දා

කපුටෝ හරි හැඩ අසනට නුඹෙ හඬ
ගීයක් ගයනට හැකි වේදෝ
ලස්සන නුඹෙ වත වාගෙම ගී හඩ
මා සවනට අමයුරු වේදෝ

කපුටා මේ සැම අසනා හැටි දැක
නරියා සතුටින් සැනසෙනවා
කපුටා ගීයක් ගයනට සැරසෙයි
නරියා ඒ ගැන වද වෙනවා

හොට අග දිලිසෙන කේජු කෑල්ලත්
කපුටගෙ කකුලේ රදවමිනා
කපුටා ඉමිහිරි ගීය ගයන්නට
හරි බරි ගැසිලා සැරසෙනවා

නරියෝ හරියට නුඹ නම් වාගේ
මිනිසුන්ගේ මැති ඇමැතිලා
දෙන්නම් කීවට දෙන්නෙත් නැති
අර ගන්නම සැරසෙන අය වීලා

මගෙ සොඳුරිය තව ටිකකින් එනවා
කේජු කන්න දොළ දුක හැදිලා
තව ටික මොහොතක් හිටියෝතින් ඇය
දැක ගන්නට නුඹටත් හැකිවෙයි

අප දෙදෙනා සමඟින් එක් වී
කේජු කන්න නුඹටත් හැකි වෙයි
ගී ගයලා නැටුමක් නටලා
සතුටු වන්න නුඹටත් හැකිවෙයි

කපුටා ඒ ලෙස පැවසූවත්
නරියා ඇසුව ද දන්නේ නෑ
නරියගෙ සිත දුක වූවත්
කපටිකමට වැඩි ආයුෂ නෑ

මිතුරනි මා මෙන් නුඹ අසලත්
ඒ නරියා ගැවසෙයි
නරියගෙ කවට වදන් ඇසුවොත්
නුඹටත් නුඹ නැතිවෙයි


මේ මිදි ඇඹුල් කීව නරියම ද , හාවත් එක්කල ඉඹුල් කිරිබත් හැදුව නරිය ද නැත්තම් ජස්ට් යූ වේට් කියන නරිය ද කියල මම හරියටම දන්නෙනම් නැහැ.
 
මේ අතරේ අපේ එහා ගෙදර ඉන්න ගැහැණු කෙනා කෑ ගහනව මට ඇහුනා. . .“ චිහ් මේ මළජරා සත්තු , ඒ ඩිංගට මෙතන තිබ්බ කේජු කෑල්ල උස්සල නෙව “

෴ කුණු ඩ්‍රයිවර් ෴

“ මැඩම් , අදත් ටැක්ටරය  කුණු ගොඩ දාලා ගිහින් “

කාර්යාල කාමරයට පැමිණ අසුන් ගන්නටත් මත්තෙන් , ක්ලීනින් සර්විස් එකේ වැඩ කළ පුංචි නමුත් කඩිසර ගැහැණිය ආඩපාලි කියන්නට තබා ගත්තේ , දවසම කන්දොස්කිරියාවක් වන බවට ලකුණු පහළ කරමිනි.

“ ඒක තමයි , මං දැක්ක ගේට්ටුව ගාව “

“ ගන්ධස්කාරේ ,එතනින් එන්න බැහැ නෝනෙ , අපිටමයි වදේ ආයෙ ආයෙ සත්තු ඇදල දැම්ම ම, අනුන්ගෙ කුණු ඇද්දට , අපිත් මිනිස්සුනෙ නෝනා “

ඇය කියන්නේ සැබෑවකි. සමනය වූ ශිත වායුව පිරි වාහනයෙන් පැමිණි මට , ගේට්ටුව අසල වූ කුණු කන් ද කළු වීදුරු අතරින් දැකිය හැකි වූ වද , එහි ගන්ධය නැහැයේ තැවරුනේ නැත.

මේ මහා කුණු ප්‍රශ්ණය අද වත් නිමාවක් දැකිය යුතු යැයි මට හැඟුන බැවින් , දකුණත වහා සීනුව කෙරේ පහත් වූයේ නොසිතූවාටත් වඩා වේගයෙනි. දෙතුන් වරක් නාද වූ සීනුවේ තාලය සහ තීව්‍රර බව අනුව , කාර්යාල සේවකයන්ට මගේ සිත කියවීමට හැකි මනා අවබෝධයක් තිබුනි.


ඉන් මොහොතක් ගත විමටත් මත්තෙන් , ඉතාම ක්ෂනයෙන් , තකහනියක් දිව ආ කාකාස මහතා , මාහා සිනාසෙම් දැයි නොවෙම් දැයි දෙගිඩියාවක තනිවී හිඳිනු දුටු මා සිත ඇති වූයේ මා ගැනම කලකිරීමකි.

“ මොක ද මේ බය වෙලා , යන්න ගිහින් කල්ප මහත්තයට එන්න කියන්න “

ඉතා  මෘදු ලෙසත් , බායාදු ලෙසත් සිනාසුන ඔහු , කල්පගේ මේසය වෙත කඩිසරව ඇවිද යන අයුරු කාමරයේ වීදුරු බිත්ති වැසෙන්නට දමා ඇති තීරු තිර ආවරණ අතරින් මට පෙනුනි.

කල්ප කාර්යාලයේ සිටින හැඩකාර දඟකාරයෙකු වූ අතර තරුණ වියේ පසු වෙන තනිකඩයෙකු විය. ඒ නිසාම දෝ ඔහුට පවරන රාජකාරි කිසිවක් කිසිවිටක ඔහු පැහැර හැරියේ නැත.

“ කල්ප , නගර සභාවට අර මම කීව ලියුම දැම්ම ද ? “

“ ඔවු මැඩම් “

“ උත්තර ආවැයි “

“ නැහැ මැඩම් “

“ ඉතින් , සිහිකැඳවීමක් වත් යැව්වෙ නැද්ද ? සොයල බැලුවෙ නැද්ද. ඔන්න මං දන්නෙ නැහැ. මේ ප්‍රශ්ණය දුර දිග ගියොත් , මේ අහක යන කුණු ගොඩවල් වලට කර ගන්න වෙන්නෙ කල්පට තමයි , තේරුනා ද?  “

“ නැහ් ..... මම දවසක් කෝල් කළා මැඩම් , මේ පලාතට ඉන්න කුණු ටැක්ටරේ ඩ්‍රයිවර් , මහ මදාවියෙක් කීවා. ලොක්කත් ඌට බයලු . ඌට ඕනි විදහට ලු වැඩ “

“ ඒකත් එහෙම ද? එහෙනම් මේ කුණු ගොඩට මටත් අත දාන්නම වෙනව වගේ , හොඳයි කල්ප යන්න , කල්පට පුලුවන් නම් , ඔය ඩ්‍රැයිවර්ට කියන්න , හෙට උදේට ඇවිත් මාව හමුවෙන්න කියලා “

“ ඌ කියන දෙයක් අහන එකෙක් නෙමෙයි මැඩම් , අනික මට ඒ මිනිහව මුණ ගැහෙන්නෙ නැහැ

“ හරි කල්පට අඩු ගානේ මට කියන්න පුලුවන් ද , ඔය කුණු ට්‍රැක්ටරය මෙතනින් යන්නෙ කීයට ද කියල වත් ආහ් “

“ පුලුවනි . . . .  ඒක හරියට උදේ හත වෙද්දි යනවා.අක්කගෙ පුතා ස්කොලෙට ඇරලවන්න එන කොට මම දැකල තියේ “

“හ්ම් ..... එහෙනම් කල්ප කීවේ , ඒ මනුස්සයව හමුවෙන්නෙ නැහැ කියල. හරි , කල්ප යන්න “

පසු දින උදයේ හතට ආසන්නව , මා කාර්යාල වාහනයෙන් කාර්යාලයට එන්නට පිටත් වූයේ , මේ කුණු ප්‍රශ්ණයේ ප්‍රධාන චන්ඩියා මුහුණට මුහුණ හමු වීම සඳහාය. එයට හේතුව වන්නේ , කුණු ටැක්ටරය උදෑසන ගමන් කරන්නේ , මා නිවසේ සිට කාර්යාලයට පැමිණෙන මාර්ගයේම ප්‍රතිවිර්ද්ධ දිශාවන් ඔස්සේ වීමයි. සිතූ ලෙසම කාරිය ඉටු වූයේ, මාරගයද ඉතාම පටු මාර්ගයක් වූ බැවිනි. කාර්යාල ගේට්ටුවට මදක් ඔබ්බෙන් , මා දුටුවේ කුණු ටැක්කටරය අප ඉදිරියට පැමිණෙන අයුරුයි. රියදුරු වහ වහා කාර්යාල නිල රථය පාරෙන් ඉවත් කිරීමට සැරසුන ද , මගේ අණට කීකරු වූ ඔහු , පටු පාරේ මැද්දට වන්නට වාහනය සෙමින් ධාවනය කළේය.
 

“ මැඩම් , ඕකා මහ නොසන්ඩාලයා. අවකැපෙන වචන කීවොත් හෙම ඔන්න මං නැහැ “

කෙමෙන් කෙමන් කුණු ටැක්ටරය කාර්යාල වාහනය වෙත ළඟා වන්නට වූයේ , තවමත් ඉඹි යතුරු දමා වසා ඇති කාර්යාල ගේට්ටුව ළඟ ගොඩ ගසා ඇති කුණු ගොඩ දෙස එකඳු බැල්මක් හෝ නෙහෙළමිනි. සිතු පරිදිම , කුණු ඩ්‍රැයිවර් , තමන්ගේ කුණුකම ප්‍රදර්ශණය කරන්නට වූයේ , කාර්යාල රියදුරුගේ අම්මා අප්පා ඇතුලු සනුහරේම මතක් කරමිනි.

කාර්යාලට ඔබ්බෙන් පිහිටි ප්‍රාථමික පාසල වෙත ඇදෙන දරුවන් ද බිරාන්ත වූ මුහුණින් මේ සිද්දිය දෙස බලා සිටින්නට වූයෙන් , සිතට දිරි ගත් මා රථයේ දොර හැර , පටු පාර ආසන්නයේ වූ කාණුවට නොවැටී පාරට බටුයේ සිත රැදි කෝපය දළු දමමින් ගිනි ගනිද්දීය.

“ ඔහෙ කවුරු කියන් හිතන් ද මේ උදේ පාන්දර පිරිත් කියන්න පටන් ගත්තේ ආහ් , පේන්නෙ නැද්ද , ඉන්න ගෙදරකවත් පොඩිඑකෙක් නැද්ද , තමුන්ට අම්මෙක් අප්පෙක් නැති උනා කියල , අනිත් මිනිස්සුන්ට ඔහොම කතා කරන එක  . . . . . . .“

ඉතිරි වචන මා මුවින් පිට වන්නට පෙර මා ඔහුගේ සෘජු දෑස් දෙස බැලූවේ , ඔහුට මා කියනා දේවල් ඒත්තු ගන්නනට උවමනා වූ නිසා වුව ද , සිදු වූයේ මා සිතූ දෙයට හාත් පසින්ම වෙනස් කිසිදා ක නොපැතූ , සිදු වේයැයි නොසිතූ දෙයකි. . . . . .

මේ යැයි නම් කළ නොහැකි කුණු ඟද පරයා නැඟී ආ මතක සුවඳ ත්, උණුසුම් නැවුම් නොකලැල් ආදරයත් , මිහිරි මතක රැසකුත් මා මතකයට ගෙන එන්නට සමත් වූ ඒ සෘජු දෑස් වල වූයේ මා හොඳින් හඳුනන නමුත් , නාඳුනනා හැඟුම් රැසක් ටැක්ටරයේ පටවා ගෙන යන මිනිසෙකි.

පාර දෙපැත්තෙ පිරී ඇති වාහන වල නලා නාද පරයමින් , පාර දෙපස රොක් වී සිටින කුඩා පාසල් දරුවන් සහ වැඩැහිටියන් ගේ කුතුහලාත්මක දෑස් පරයමින් , මගේ හදවත ගැහෙනා රාවයත් , ඔහුගේ බැල්මත් තීව්‍රර වී දැනෙන්නට විය. කාරයාල රථයේ පිටුපස සිට මහ හඩින් නාද වු ත්‍රීවිල් හඩින් කම්පිතව සිහිඑළඹ ගත් මම ,

“ මට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න ඕනි. කරුණාකරල ඔෆිස් එකට එන්න “

රථයට නැඟි මා රියදුරුට රථය පිටු පසට ගන්නයැයි අණ කිරීමටත් ප්‍රථම කුණු ටැක්කරයට පල්ලම් බසිනු දැක ගත හැකි විය. ඉන් සුළු මොහොතකට පසු මාගේ කාර්යාල මේසයට ඉදිරියෙන් වූ අමුත්තාගේ ආසනයේ අසුන් ගෙන වුන් අමුත්තා , සැබැවින්ම මට අමුත්තෙකු  ද ?

“ මට සමාවෙන්න , මම දැනන් හිටියේ නැහැ, ඒ වාහනයේ ඔයා හිටිය කියල “

“ වෙන කවුරු හිටියත් එහෙම ද ? “

“ ඔවු ‘

“ ඉස්සර ඔයා . . . . .“

“ ඒ ඉස්සර. . . .මට හිමි හැමදේම නැති උනා. ඒ ගැන මට වඩා හොඳට ඔයා දන්නව “

ඔහු මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය බැව් පිළිගන්නට මා සිත මැලිවන්නේ ඔහු කුනුහරුප කියන කුණු ඩ්‍රැයිවර් නිසා ද, පාසල් සමයේ සිට මා පසු පස හෙවනැල්ලක් වන්නව සිට උසස් අධ්‍යාපනය ලබන්නට ද වරම් ලැබූ ඔහුට මෙසේ වූයේ ඇයි ? දෛවය පුදුමාකරය. එකම පන්තියේ පලවෙනියාත් ,දෙවෙනියාත් අද පන්ති දෙකක පලවෙනියාත් අන්තිමයාත් වී ඇති අයුරු.
අද ඔහුගෙන් හමන්නේ කුණු ටැක්ටරයේ ඟඳ වුව ද, මුලු ලොවටත් හොරා ඔහුගේ සුවඳ විදි අයුරු.ඒ සුවඳ අදද ඔහු ළඟ ඇත්නම්. .


“ ආයෙ මෙහෙම වෙන්නෙ නැහැ මැඩම් , මේ ඔෆිස් එක කුණු ඟද ගහන ස්පොට් එකක් වෙන්න මං ඉඩ තියෙන්නෙ නැහැ. හැබැයි ආයෙ කවදාවත් මා මුණ ගැහෙන්න හිතන්නවත් එපා. “

ඉතා වැරෙන් හිඳ සිටි පුටුව පිටු පසට ඇඳ ගත් ඔහු , කාමරයෙන් පිටව යන්නට විය. කාමරයේ දොර ළඟ දී හෝ නැවතත් හැරි මා දෙස බලන ඒ දෑස් පුටුපස මගේ දෑස් පන්නන්නට වූවත් , නැවත කිසි දින ක ඔහු හැරී බැලුවේ නැත.

පසු දින උදෑසන ක්ලීනින් සර්විස් එකේ පුංචි ගැහැණිය ඉතා සංතෝශයෙන් සිනා සුනාය.

“ කුණු කරදරේ ඉවරයි නෝනා. මට හිතා ගන්න බැහැ කාටත් පාට් එක දාන් හිටිය ඌට එකපාරම මේ මොක ද උනේ කියලා. “




ප/ලි- ඉන් පසු දින කිහිපයක් , කුණු ඩ්‍රැයිවර් දැක ගැනීමේ අභිලාෂයෙන් දෝ උදෑසනම කාර්යාලය වෙත පැමිණිය ද , ඒ සෑම විටම දැක ගත හැකි වූයේ අස්වු කුණු ගොඩ පමණි.

කාර්යාලයට පිවිසෙන මාර්ගය දෙපස කුණු නැත
කාර්යාලය පිවිසෙන ගේට්ටුව අසල කුණු නැත
කාර්යාලයේ කුණු නැත......
කාර්යාල වත්තේ ද කුණු නැත . . . . . . .
එහෙත් , විටින් විට,  සියුම්  පශ්චාත්තාපයක රැඳුන කුණු ඟඳක් ජනේලයෙන් කාමරයට එඹෙන බව ක්ලිනින් සර්විස් එකේ කුඩා ගැහැණියට මම කීවෙමි.ඇය මුළු කාමරය පුරා සෙවූවද සොයා ගත නොහැකි වු ඒ අපූරු කුණු ගොඩ විසි කරලන්නට මා සිත හදා ගත්තෙමි.

ඔහු කවුද කුණු ඩ්‍රැයිවර් ,
මං කවුද , ඇත්තටම මං  . . . . . . . . ලොවක් දිනූ කාර්යාල ප්‍රධානියෙකි.

කිසිත් නොදොඩා කුණු ගොඩට හෙළු ආදරයක අගය හැඳින ගන්න වෙහෙසෙන
මම
෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ අවසන් පදය / The Last Verse ෴

කවදාවත් නැතිව කවි පද ලියවෙනවා
හැමදාටත් වැඩිය නුඹ මට සිහිවෙනවා
මා පෙර කරපු පව් මේ මට පල දෙනවා
අවසන් පදය තවමත් මට වද දෙනවා

නෙතකට කඳුළු කුමකට  දුකකුත් නැත්තම්
වතකට සිනහ කුමකට සතුටක් නැති නැතිනම්
මවකට සෙනේ කුමකට බිළිදෙක් නැතිනම්
මා සිත කුමට නුඹ මා සිත ළඟ නැතිනම්


නිදිමත ඇවිත් නුඹ කොයි දෝ විමසනවා
බොහො දුර ගිහින්, නෙතු ඇහිපිය පවසනවා
නිදිමත එපා රැය දිගු කර ඉල්ලනවා
සඳ නැති අහස බලමින් මා සැනසෙනවා


ආ මඟ දිඟේ ආපසු පිය නඟන්න
බැහැ හරි දුරයි,  ආවත් මුණ  ගැසෙන්න
නුඹ ආවොත් යළිත් මා මුණ ගැසෙන්න
කඳු පාමුලට  පර මල විසි කරන්න



නිදිනැති රැයක කවි පදයක සිර කරලා
මගෙ සිත ලියමි සොයනෙමි මිය ගිය කිඳුරා


මිය ගිය කිඳුරා සොයන කිඳුරිය

මම

෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ බබෙක් උපන්නා ෴

සුපුන් පුන් සඳ බිමට අවුදින් ඇගෙ අතේ දොයියයි
රෝස තොල් පෙති ඇඟිලි අත පය අල්ලන්න ලෝබයි

මල් සුවඳ පා කරල ඈතට කිරි සුවඳ උතුරයි
බබෙක් ඇවිදින් අපේ ලෝකෙට ගෙයම මෘදු සිසිලයි

සුරඟනන් නිති සෙමෙර සලමින් ඔහු අසල ගැවසෙයි
සිහිනයෙන් සිහිනයට නිරතුරු මදහසම නංවයි

පුතේ නුඹ අද අපිට එක් වුන ලොකුම සම්පත වෙයි
මතු දිනක එක් සොඳුරු මිනිසෙක් නුඹ තුළම සැඟවෙයි

වැඩිහිටියන් දණගාපු අපේ ගෙදරට , පුංචි කිරි කැටියෙක් ඇවිත්. තවම ඉස්පිරිතාලේ . . . .හෙට අනිද්දා වෙන කොට මල් සුවඳටත් වැඩියෙන් සුවඳ කිරි සුවඳත් අරන් එයා අපේ ගෙදරට ඒවි

..........................

යාළුවන්ට පුළුවන් නම් පිරිමි දරුවෙක්ට හරියන නම් ටිකක් මට සොයා දෙනව ද? අකුරු නැකැත් නම් තාම බැලුවෙ නැහැ......

෴ හිත් මත් කළ පොත් වසන්තය සහ තවත් දේ ෴

සාහිත්‍ය මාසය වෙච්චි , BMICH එකේ තියන පොත් ප්‍රදර්ශණයට මාත් ගියා , තනිව ගිය ඒ ගමන හරිම වෙහෙසකාරී එකක් උනා. වැඩි වේලාවක් ගත කළේ ප්‍රසංග ඉදිරිපත් කරපු පුංචි ඈයෝ දිහා බලන්. හොයපු පොත් නැහැ.

“ ඒ පොත ඉවර උනානේ , හෙට ගේනවා මිස් “

එතින් අච්චර දුර ඉදන් මම කොහොමෙයි හෙටත් එන්නේ.

“ මේ පොත කීය ද ? “

“ ඒක විකුණන්නෙ නැහැ මිස් ? “

“ අර මොක ද ? “

“ මේක ඩිස්ප්ලේ , පොත් ඔක්කම ඉවර උනා , හෙට අලුත්ම ප්‍රින්ට් එක ගේනවා . අපිට මේ සැරේ කලින් ප්‍රින්ට් කර ගන්න බැරි උනා. “

“ කමක් නැහැ. ලබන සැරේ ගන්නම් “

මම හොඳට විපරමින් ඇවිද්දෙ එක ශාලාවක විතරයි. කවි පොත් ඒ එක පොත් සාප්පුවක වත් නැහැ. කවි පොත් ඉල්ලුවම , මෙන්න බොලේ ජන කවි පොතක් උස්සන් එනෝ......

ඒත් ශාලාවෙන් පිටත තිබ්බ පුංචි හට් එකක , මෙන්න තියනව නිතර දකින , අඳුරන අයගෙ කවි පොත් ගොඩක්.අඳුරන්නෙ ඉතින් ෆේස් බුක් පිටු වලින් තමයි.  ඒත් මක්කරන්න ද , ඒ වෙන කොට මම හිදිලා , ගන්න හම්බුනේ එක කවි පොතයි. අනික , එතන තිබ්බ ගොඩක් කවි පොත් , නිසදැස්  ... මම කැමැතිම තාල තියෙන පද හතරේ කවි පද තියන කවි පොත් තිබ්බෙ අඩුවෙන්.

පඩි හම්බුනත් සල්ලි වියදම් කරන්න බැරි කාරණා රාශික් මට මේ මාසෙ යෙදිල තියන නිසා , මගේ හිත ඇලෙන ඇලෙන පොතෙන් ගලවගන්න මන්තරය ජප කරන්න වුනා. පොත් ගොඩක් පිටු පස කියවල මිල බලල පැත්තකින් තිබ්බා.

හිත ගිය අයකුට පෙම් බදිනා ලෙස

පත පොතටම ආලය කරනා

ගැහැණුන් මිනිසුන් දරුවන් දැකුම ද

සුන්දර දැකුමකි සිත අඳිනා

වසරට සැරයක් වත් පොත් ගන්නට

මිනිසුන් දැන් පෙළඹෙන තාලේ

කොතරම් අගනා දෙයක් උනා දෝ

කියවීම ට ඇති රුචිකත්වේ
සමහරු ගන්නේ කවරය බලලයි
විපරම පසුවට කල් තබති
නිවසට ගොස් පෙරළා බලනා විට
තම තමනට දොස් අහ ගනිති
පැරණි පොතක වග කියමින් සමහරු
අලුත් පොතක් නැහැ අරගන්නේ
පැරණි වැරදි නැති රන්මසු වැනි පොත්
ඇති බව නැද්දෝ දැන ගන්නේ
කවි පොත් බලනා අය හිඟ ඇයි දෝ
සිත මා නිතරම විමසූවා
පොත් වලටත් වැඩිනේ ලියනා අය
නම් හැම තැනදිම දැක ගත්තා
(වත් පොතේ)

කවි ලියන අය නම් හරියට , ඒත් ඒ කවි ලියන අයවත් කවි පොතක් ගන්නව ද කියල සාධාරණ සැකයක් ඇති උනා...


කවි පොත් බණ පොත් කතා පොතුත්
මේ හැම පොත ගත්තත් පරදිනවා
මහ පොත මට දැන් මදහස පාමින්
දැන්දෝ ආවේ විමසනවා
( වත් පොත )

හා . . .ගියා නේ ද පොත් ප්‍රදර්ශණ බලන්න. ඔය මොන පොත ගෙනාවත් , අද පරපුර නවතින්නේ මගේ පොතේ තමයි - වත් පොත හිනා වෙවි මට කියනව ඇහුනා .

කාටවත් නොකියා ම, දැනුම් දීමක් නොකරම , තනිවම පොත් බලන්න ගියා කියල සමහරු දැන් මට දෝස් මුරේ. . . . . . . . . .

ඔන්න ඔහොමයි මගේ සාහිත්‍ය මාසයට හිත ගිය පොත් ගත්තේ...................

පලි / පොත් ගන්නට වඩා සෙනඟ ඇවිත් තිබ්බෙ කන්න බොන්න කියල හිතෙන තරමට , කඩචෝරු කඩ වල සේනඟ සූ ගාලා.

එතකොට තමයි මට මතක් උනේ “ කුසට ආහර මෙන් මනසට පොත් ය “ කියලා.

පොත් කඩේ ගිය වත්
මම
෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ තරු මං ඔස්සේ ෴

මාත් නොදන්න නුඹත් නොදන්න , අපි කවුරුවත් නොදන්න ඈත ඈත ඈත ඈත කාලෙක රෑ අහසෙ තරු තිබ්බෙ නැහැ. හඳ තිබ්බෙත් නැහැ. මහා මූසල ඝණ අඳුරකින් මුළු රෑම වැහිලා තියෙනවා. භයානක විසකුරු සතෙක් වත් මහ රෑ එළියට බහින්නෙ නැහැ. ඒ තරමට , කෑලි කපන තරම් අන්ධකාරයක් මුළු අහස වගේම රාත්‍රි පරිසරය වෙලා ගෙන තිබ්බා.


ඔන්න ඒ කාලෙ ජීවත් වෙලා ඉඳල තියෙනවා හරිම සොඳුරු ගැහැණු ගැහුණු ළමයෙක් සහ තරමක් කළු පිරිමි ළමයෙක්. මෙයාල ඔය සුරංගනා කතා වල කියන තරම් ලස්සන අය නම් නෙමෙයි හොඳද. ඉතින් මෙයාල බොහොම හොඳ සාමකාමි යුග දිවියක් ගත කරමින් ලස්සන පුංචි ගෙදරක තමයි ජීවත් වෙලා තියෙන්නේ. මොන ගෙදරත් ඉතින් වැඩි කාලයක් සතුටින් සමගියෙන් ඉන්නෙ නැහැ වගේම , මේ ගෙදරටත් අසංතෝශයේ කළුවර ආවේ , හරියට අර බියකරු මහ රාත්‍රිය වගේ.


ඒ කට ප්‍රධානතම හේතුව උනේ මේ ජෝඩුවට සිඟිති දරු පැටවකුගේ සුරතල් සිනා දකින්නට බැරි වීමයි. ඒ ගැන මහා සෝක සංතානයක් පිරිමි සිතේ තිබ්බෙ නැති උනත් , ගැහැණියට හැම වෙලේම හිතුනෙ , තමන්ගෙ ආදරණිය ස්වාමි පුරුෂයා තමන්ට දරුවකු නැති එක ගැන තැවෙමින් සිටිනවා කියලයි.

තමා දන්න හැම විදිහටම , තමන් ඒ ගැන කිසිවිටක දුක් නොවන බව ඇයට කීවත් , ඇය නෙමෙයි ය සිතට ගත්තේ. ඇය තව තවත් තම ස්වාමියාගෙන් ඈත් වෙන්න මෙය හේතු උනා. ඇත්තටම ඒ දැඩි ආදරය නිසාමයි.

එක දවසක් ඇය තම ගෙදරින් නික්මුනේ , දරුවෙක් තම පවුලට කැන්දා ගෙන ඒනවාමැයි තිර අදිටනකින්. ඒ සඳහා යාග හෝම කරන මහා බලගතු මන්තරකාරියෙක් බොහෝ ම දුර ඈත ඈත ඈත මහා වනයක ජීවත් වෙන බව ඇයට දැන ගන්නට ලැබුනා.

මහා ගිරි දුර්ග ගෙවා ගෙන , කඳු හෙල් නැග ගෙන මහා බලාපොරොත්තු පොදියක් හිසේ තියාගෙන ඇය යනවා යනවා යනවා යනවා . . . . . . . . . ඒ ගමනෙ නිමක් නැහැ. . . . . කෙස් සුදු වෙලා ,හම රැළි වැටිලා , දත් සෙලවෙනකම්ම ඇයට මේ ගමන යන්න උනත් , ඇය ඇගේ හිතේ තියන තිර අදිටන නම් අත්හැියෙ නැහැ.ඇය හඬමින් , දෙවියන්ට කියමින් මේ ගිරි දුර්ගය තවත් තරණය කළා.

ඇගේ නෙතින් වැටෙන කඳුළු බින්දු ,ඇය පසු කරන් ආපු  තණ පලස් , මහා කාන්තාර ගිරි දුර්ග වල බිම වැටිල දිස්න දෙන්න උනා. මහ මූසල ගණ කළුවර රාත්‍රියේ උනත් ඇගේ මේ ගමන නතර උනේ නම් නැහැ. ඇය ගැන දුක සිතිල ද කොහෙද ඇගේ නෙතින් වැටිල ඇය ආ මඟ දිගේ දිලිසුන කඳුළු බින්දු , මහරෑට ඇයට මඟ පෙන්වන්නට අහසට ගිහින් අහස පුරා දිලිසුනා. ඒ පුංචි එළියෙන් පෙනෙන මඟ දිගේ ඇය තම ගමන දිගටම ගියා. ඇය වැහැරෙමින් , කෘශ වෙමින් සිටියත් ඒ  ගමන නවතින පාටක් තිබ්බෙ නැහැ.

ඒත් ඇය නොදැන සිටියත් ඇගේ කඳුළු බින්දු දිගේ ඇය කරා ඇය සොයමින් එන කෙනෙක් සිටියා , ඒ තමයි ඇගේ ආදරණිය ස්වාමියා. ඇගේ නම කියා අඬගසමින් , නවතින්න යැයි යදිමින් ඔහු ඇය කරා පැමිණෙමින් සිටියා. නමුත් ඇයට ඔහුගේ හඬ ඇසුනේ නැහැ. මහ රැයට අහසට වෙලා දිලිසෙමින් , මඟ කියන්නේ ඇගේ කඳුළු බව ඔහු දැන සිටියා. බිම දිගේ වැටී දිලිසෙන කදුළූ බින්දු අහුලමින් ඒවා එක්කාසු කර ගනිමින් ඔඔහු ඇය පසු පසින්ම පැමිණියා.

නමුත් . . . . . . . . .

කාගෙදෝ මුසාවකට රැවටිලා නන්නාඳනනා මන්තරකාරියක් සොයමින් යමින් සිටි ඇගේ සෞඛ්‍ය පිරිහිලා ගියා. දුක ඉවස ගන්න බැරිව ඇය අඩල අඩලම කඳුළු බින්දු ගොඩක් බවට පත්උනා. ඇගේ ආත්මය මේ කඳුළු බින්දු වල දිලිසෙමින් තිබ්බෙ , එහි තියෙන අපූරු කාන්තියට අන්අය වශි කරගන්නා ගමන් මයි. සැමදාම මහ රාත්‍රියේ දී මේ කඳුළු බින්දු අහසට නැගිලා දිලිසෙන්න ගත්තා.

ඇගේ දිලිසෙන කඳුළු බින්දු පසු පසින් ආපු ඇගේ ස්වාමියාට අවසානයේ දී දකින්න ලැබුනේ ගණින්න බැරි තරම් කුඩා කඳුළු බින්ඳු රැසකට කැඩී බිඳී ගොස් දිලිසෙමින් තිබුන ඇගේ ආත්මයයි.

ඔහු සිත දැඩි කර ගත්තා , ඇගේ කඳුළු බින්ඳු එකින් එක හරි පරිස්සමට එකතු කරන්න පටන් ගත්තා.කඳුළූ බින්දු එකතු කරන්න කරන්න ඔහුගේ වතින් දිස්නයක් පිට උනා. ඔහු මහළු වෙලා කය දිරමින් තියෙද්දිත් ගැහෙන අත් ඇඟිලි වලින් හිම සීරුවට ඇගේ කඳුළු බින්දු එකතු කර මින් සිටියා. ගත වාරු නැතිව යද්දි ඔහු දුක්  උනේ තමන් ගැන නෙමෙයි , ඒ වන විටත් ඔහුට එකතු කර ගන්නට බැරි උන කඳුළු බින්දු සෑහෙන ප්‍රමාණයක් ඔහු වටේට විසිරලා තිබ්බා.

ඒත්  . . . . . . . .

ඔහු කවදාවත් මියගියේ නැහැ , අදටත් ඔහු තම ආදරණීය බිරිඳගේ කඳුළු බින්දු පිරවරා ගෙන දිලිසෙනවා රෑ අහසෙ දකින්න පුළුවන්. ඔහු තමයි සඳ , ඔහු වටේ දිලිසෙමින් තියෙන කඳුළු බින්දු තමයි තරු.

අදටත් අමාවක දින වල දී සඳ පොළවට ඇවිත් , එකතු කර ගන්න බැරි වුන ඇගේ කඳුළූ බින්දු සොයනව ලූ. . . .

පලි- කවුරුවත් නැති නිහඬ මහ රාත්‍රියක , බෙල්ල කැඩෙනකම් රෑ අහස දිහා බලන් හිටපු සොඳුරු සිතක හට ගත්ත ප්‍රබන්ධයකි.

අදටත් පොඩි දරුවන් මේ සඳටයි , තරුවලටයි මේ තරම් ආදරය කරන්නේ ඇයි කියල දැන් ඔයාලට තේරෙනව නේද ?
අපි ළඟ තියෙන දේට වඩා , අපි ළඟ නැති නොලැබෙන දේටම ආදරය කරන්න අපි පුංචි කාලේ ඉඳන් පෙළඹෙනවා . . . . අන්තිමට අපිත් දිලිසෙන කඳුළු බින්දුවක් වෙලා අර ලස්සන රෑ අහසට එකතු වෙනවා . ඒ මුළු ලෝකයකම ආදරය බලාපොරොත්තුවෙන් නේද ?

සඳට , රැයට තරු වල ආදරයෙන් බැඳුන
මම
෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ හාවා සහ ඉබ්බා‍‍‍ගේ ‍තරඟයේ අභිරහස විස‍‍‍දෙයි ෴

කවුරුත් අහල ඇති නේද , හාවගෙයි ඉබ්බගෙයි කතාව. . . .ඔවු ඔවු අර හාවා මඟදි නිදපු නිසා ඉබ්බ දිනුව කතාව. ඒත් ඒ , ඒ කතාවේ ඇත්ත නෙමෙයි. මට දවසක් එයාලව අහම්ඹෙන් මුණ ගැහුන. හාවා ගොඩක් වයසයි දැන්. හාවා කීව ලොකු රහසක් කියන්න තියෙනවා කියලා. ඉතින් ඒ රහස ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්නයි අද මම මේ හදන්නේ . . . . . . .

පුංචි කාලේ කොයි කවුරුත් අහල තියෙනවා
ඉබ්බයි හාවයි කතාව සැවොම දන්නවා
ළඟදි දිනක මේ දෙන්නව මට හමුවෙනවා
අමුතු කතාවක් හාවා මට පවසනවා

හාවයි ඉබ්බයි පෙර දින දුවල තියෙන්නේ
ඔට්ටුවකට කෙල්ලකගේ කවුරුද දන්නෙ
හාවා නැහැ මඟ දී ටිකක් නිදල තියෙන්නේ
ඉබ්බා රවටන්නට නැහැ සිතල තියෙන්නේ

දුවලා දුවලා එන කොට හාවා වේගෙන්
පුංචි බබෙක් හා පුංචව දැකල තියෙන්නේ
“මගෙ සුදු හාවෝ කොයිබ ද පැනල දුවන්නේ“
ඒ පැංචා හා පැංචව කොටු කර ගන්නේ

කිරි සුදු හාවා පැන පැන ඇවිත් තියෙන්නේ
දළු කොළ කන්නට යැයි මේ බබා සිතන්නේ
හා පැංචව කම්බි දැලක සිර කර ලන්නේ
බබාගෙ සුරතලා ලෙසට නමකුත් දෙන්නේ

හා පුංචා දහ අතේම වැදල කියනවා
බබා ඉදන් හා පුංචට කැරට් කවනවා
මේ බව දැක බලු රාලට තරහත් එනවා
හිටහන් මම හෙට උදේට උඹව ගිලිනවා

මේ අතරේ ඉබ්බා ජය කණුව දිනනවා
හාවා කෝ කොයි කවුරුත් විමසිලි වෙනවා
හා පුංචා කූඩු වෙලා දැන් වැලපෙනවා
ඔට්ටුව පැරදුනොතින් ඇය වෙනතක යනවා

රෑ යාමේ බලු රාලත් කිට්ටු කරනවා
අද රෑ මට රසට කෑම ඌ දොඩවනවා
බලු රාලේ මා බේරා ගන්න කියනවා
ඔට්ටු තියල දිව ගිය හැටි ඌට කියනවා

කෙල්ලෙක් හින්දයි මේ සැම දේ සිදුවන්නේ
ඉබ්බ එක්ක ඔට්ටු දුවන්නට සිදුවන්නේ
ඒ අතරෙදි තමයි බබා මා අල්ලන්නේ
බලු රාලේ මට යන්නට දොර ඇරපන්නේ

කෙල්ලො නිසා මම තාමත් දුක් වෙමි පැංචෝ
ඒ දුක නුඹහට දෙන්නට බැහැ මගෙ පැංචෝ
හිත උණු වෙන බලු රාලත් දොර හැර දෙන්නා
හා පුංචට රේස් එකට යන්නට දෙන්නා

උඹ දුවපන් දිනා ගන්න රොස මල නුඹේ
මා සුබ පතනව පැංචට හිත තියා නුඹෙ අතේ
හා පුංචා පණ දාගෙන පැන පැන එන්නා
ජය කණුවක් ළඟ ඉබ්බා ඇය සිප ගන්නා

හදේ කවුළු දොර වැසිලා දුක නිති පිරුණා

කෙල්ලො ඔහොම තමයි ඉතින් සිත දුක පිරුණා
හා පුංචා අඬ අඩ කැලයට සිත ඇදුනා
ඉත්තෑවිය මේ හාවාගෙ සිත දුක දැක්කා


අඩන්නෙ ඇයි සුදු හාවෝ මටත් කියන්න
මට පුලුවන් විදිහට සැනසුම ගෙන දෙන්න
හාවයි ඉත්තෑ පැංචියි මහ වන මැද්දේ
දෙන්නාගේ සිත දුක් ගිනි සුසුමක ලෑවේ

හාවගෙ දුක ඇසු ඉත්තෑවිය දුක් සෝකෙන්
දුක් වෙන්නට එපා පැංචෝ ඉම්ඹා ආලෙන්
කටු ඇනුනට මුහුණ පුරා හාවගෙ සිත හැදුනා
වේදනාවෙ තොර ආලය නැති බැව් දැනුනා

ඔන්න ඔහොම මේ ආලය කෙලවර වෙන්නා
නමුත් ඕප බේගල් රට වට පැතිරෙන්නා
හාවා දිව ගොස් නිදලා තියෙන නිසාවෙන්
ඉබ්බා දිනු බව  ට මුසා පිරිල කැලෑවෙත්

කටින් කටට ගියපු කතා හාවට ඇසුනා
ඉත්තෑවිය සමඟින් හාවා සැනසුම ලැබුවා
ආදරයක් ලැබෙන අයුරු කොහොම ද දන්නේ
ඔට්ටුවකට ආදරයක් කොහොම තියන්නේ


අහඹු ලෙසට නුඹව සොයන් එන ආදරයයි
රැවටී පසු පස්සෙ ගොස් සොයනා ආදරයයි
හිත හඳුනන සිත සනසන ළඟ ඇති ආදරයයි
හඳුනා ගනු මා නුඹ සෙවු ඒ ආදරයයි

 

පිටතින් දිවෙන කතා වලට වඩා , සමහර කතා ඉතාම වෙනස් බව හඳුනා ගත් ඉත්තෑවිය

මම

෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ නොකියාම නික්ම ගිය දේවේන්ද්‍රසං ට ෴

සකුරා මලින් මලකට නොම පියමැන්න

සකුරා නෙලා නොගෙනම එය රස වින්ද

සකුරා මලේ සුවඳට නිති පෙම් බැන්ද

නොරිකෝ කියා මලකට නමකුත් ඇන්ද

වෙනතක යා නොදී තම වෙත සිත රන්දා

ඇගෙ සිහිනයේ කුමරා වී නම රදවා

එනමුත් ඇගේ අත නොගෙනම හිත බිඳවා

කිම නුඹ කළේ, නැත නුඹ කිසිවකු හඳුනා

තෙලි තුඩ අඟින් සිතුවම් කර සිත හඳුනා
ඒ සිත්තමම බොඳ කර හදවත හඬවා
ඇදි සිත්තමේ රැඳි සිත මදකට නවතා
නුඹ ඇයි මගේ සිත ඈතක නිති රදවා

විඟහින් ගොසින් යළි විඟහින් පැමිණෙන්න

නුඹ සිතුවාට නොරිකොට බැහැ සැනසෙන්න

දිවියෙන් සමු අරන් නුඹ ගොස් නික්මෙන්න

නැත කිසි සමාවක් නුඹහට මට දෙන්න

මළඋන්ගේ අවුරුදු දා
නුඹ දකින්න
මම එනවා

නුඹ නොරිකොට සම කළ
මම
෴ සොඳුරු සිත ෴

෴ පිඹුරා ෴

ඉතාම දුෂ්කර ප්‍රදේශයක පිහිටා ඇති ප්‍රාදේශිය ලේකම් කාර්යාලයක් නොහොත් එදවස භාෂාවෙන් නම් උප දිසාපති කාර්යාලයකි.....

‍බරුති පොහොර උරයක් කර තබා ගත් අහිංසක පෙනුමැති ගැමියෙකු ලහි ලහියේ කාර්යාලය වෙත පියමන් කරයි....

කාර්යාල සේවකයකු අසල නතර වූ ඔහු.... බොහොම අපහසුවෙන් තම සරමේ ඉන රැදි කඩදහියක් ගෙන එය පෙන්වමින්....

" මහත්තයෝ.... උප දිසාපති තුමා මේ ලියුම් කඩදහිය එවල තිබුන.. අද ඇවිත් මුලච්චි වෙන්න කියල.ඒ උත්තමය කොහෙද ඉන්නේ මහත්තයෝ?"

" ආන් අර පේන බාග දොර දාලා තියෙන්නේ ඒ කාමරයට තමයි උන්නැහේ... ඔහොම කෙලින්ම යන්න කෝ"

" හොදමයි මහත්තයෝ..... ආයිබෝන් එහෙනම්"

" කවුද බන් පියසේන ඒ" 

" කවුද දන්නේ ලතෝ... කවුරු වුනත් අද නම් ලොක්කට මල්ල කරේ.... දැක්කෙ නැද්ද උන්දැගේ කරේ තිබ්බ ගෝනියෙ විශාල"

" ඒක නම් ඇත්ත පියදාස" " ලොක්කත් අපිට හොරාට  සන්තෝශන් ගන්නව එහෙනම් ආහ්"

" අපිට කොහෙද බන් ඔහොම වාසියක් ... කඩේකට එක්කාසු කරන් ගිහින් තේකක් .. බීඩියක් ගන්නව ඇරෙන්න"

ගැමියා බාග දොරින් ඇතුලු විය....කර තිබු පොහොර ගෝනිය උප දිසාපතිතුමාගේ මේසය මතින් තැබූ ඔහු...

" උප දිසාපති  හාමුදුරුවනේ... මේන් මේ ලියුම් කඩදහියෙ ...අරන් එන්න කියල තිබුන විදිහටම ඕන් මන් කටයුතු කරා" " ඒත් මටයි මගේ මායියටයි හිතා ගන්න බැරිවුනා උන්නාන්සේ මොකටද මෙහෙම ලියුම් කඩදහියක් එවුවෙ කියල" " මම ඕන් අල්ලපු ගමේ බණ්ඩාර කොලුවට කියලයි කඩදහිය කියව ගත්තේ ඕං"

ටික වේලාවක් පුදුම වූ මුහුණින් බලා සිටි උප දිසාපතිතුමා.... ගැමියා දෙසත් තම මේසය උඩ ඇති මහ පොහොර ගෝනිය දෙසත් මාරුවෙන් මාරුවට බලමින් සිට...

" ලොකු උන්නැහේ ... ලොකු උන්නැහේ මම රාජකාරයට ඉටු කරනවට තෑගී බෝග ගන්න කෙනෙක් නෙමෙයි ලොකු උන්නැහේ..." " ගන්න ... ගන්න.... මේව ආපහු ගෙනියන්න"

" එහෙම කියන්න එපා හාමුදුරුවනේ... ලියුමෙ තිබුන නිසා බොහොම අමාරුවෙන් තමයි මේකව අල්ලන් ආවේ.. ටික දවසක් පරක්කු වුනා තමයි... ඒ ගැන තරහක් ගන්න එපා හාමුදුරුවනේ'

කුමක් හෝ වැරදී ඇති බව තම අත්දැකීමෙන් සහ සහජ ඉවෙන් තේරුම් ගත් උප දිසාපතිතුමා.... මදක් කල්පනා කර බලා....

" කෝ දෙන්න ලොකු උන්නහේ ලියමු කඩදහිය තියෙනම් බලන්න"

අහිංසක ගැමියා තම කසට දත් පෙන්වමින් බයාදු ලෙස සිනාසී.... දූවිලි කුණු වැකී ගිය ලියමන අතටගෙන මහත් භක්තියකින් උප දිසාපතිතුමා වෙත දිගු කරන ලදී.

" ලොකු උන්නැහේ... ඉතින් කෝ මම ගේන්න කීව දේ "

"ඉන්න මහත්තයෝ .....  ඒකා මේ ගෝනිය ඇතුලෙ දරණු ගහන් ඇති දැන්. අහිංසක සතා මහත්තයෝ"

පවසමින් ගෝනියේ කට බැදි ලණුව ලිහන්නට වන...

සිද්ධ වන්නට යන ඇබැද්දය වහා තේරුම් ගත් උප දිසාපතිතුමා....

" පියසේන " " පියසේන යි" කෑගැසුවේ  වැරදුනේ කාටදැයි සිතා ගත නොහැකිවය....

ඔහු අත රැදි ලිපියේ සදහන් වී තිබුනේ......

ඔබ  පදිංචි වී ඇති  රජයේ ඉඩම සම්බන්ධව ඉදිරි කටයුතු කිරීම සදහා ,අවශය පියවර ගැනීමට මෙම ලිපිය ලද වහාම ඉඩමේ පිඹුරත් රැගෙන මා හමුවීමට පැමිණෙන ලෙස කාරුණිකව දන්වා සිටිමි .

පොහොර උරයේ අසරණව සිටි පිඹුරාගේ කතාව ලියූ

මම

෴ වත් ෴

෴ නොසැඟව ඉමි ෴

පිපෙන මල් වල සුවඳ නොවිදම

වහන්වන්නට මල් වනේ

ගැයෙන ගී පද සවන් නොවිදම

වහන්වන්නට ස්වර හතේ

තුෂර බිඳු වල සිසිල නොබලම

වහන්වන්නට හිම කැලේ

සිතුනෙ ඇයි මට

වහන්වන්න‍ට සියල්ලන්ගෙම සිත් කොනේ

මිතුරු දම් අග වටිනකම ගැන

මනින්නට මිනුමක් නැතේ

බිඳුන සිත දුක් විඳින සිත

සැමදාම එක ලෙසටම නැතේ

නුඹ ගියත් මේ ලොවින් ඈතට

මා ඉතින් මිය යමි කෙසේ

සිහන මතකය තුරුලකට ගෙන

සිනාසලනෙමි මේ ලෙසේ.

දුක ද සැනසුම අරන් දවසක

හමුවෙමුද අපි නුබ ගැබේ

තාරුකාවක් වී දිලෙන් නිති

පාර කියමින් මට මෙසේ

හිතක් තිබුනත් නුඹට හිතැතිව

නැතේ කිසිවකුහට අගේ

හිතත් අරගෙන නොගොස් දුරකට

සිනාවක් වෙනු සඳ වත වගේ

ගන්ධබ්බ අවදිය පසු කළ
මම
සොඳුරු සිත